Smell of the Sakura..

Haar blik was gericht op het water, waar langzaam haar benen verder gingen met de stroom mee. Het was echter een kleine 20 cm water waar ze nu in liep, het was een kleine beek die om Sakura Forest stroomde in een cirkel. Dit was één van haar favoriete plekken, de geur van de Sakura en water met enkele roze blaadjes van de Sakura erop drijvend.. Ze sloot haar ogen en genoot van het geluid van het zacht stromende water en het geluid van de natuur, vogels zongen in de verte en de wind suisde zacht langs.. Ze hief haar hoofd en oortjes bij het horen van een zacht en krakend geluid, waarschijnlijk niets meer dan een takje. Ze draaide haar blik naar het roze gebied met Sakura bomen. Sakura; kersenbloesem. Het was prachtig, ze kon er geen genoeg van krijgen. Met haar blik dromend op de Sakura gericht vervolgde ze haar reis naar het land dat met gras begroeid was. Omhoog en opzij kijkend keek ze naar de roze Sakura, de geur drong haar neus binnen en ze leek bijna in een trans te vallen. Het was nog ochtend en de zon stond aan de hemel, het was een heldere dag zonder één enkel vuiltje aan de lucht, een mooie blauwe kleur had de lucht die zich boven de Sakura bevond. Ze sloot haar ogen en liet zich meeslepen met het geruis van de wind en geur van de Sakura.. Nog een krak, ze draaide haar hoofd om naar de plek, dezelfde plek. Waarschijnlijk was er iemand in de buurt. Wie of wat maakte haar niet uit, zolang het geen betweter is of iemand die ruzie zocht. Wat heb je eraan? Paarden leken ervan te genieten maar zij snapte er niks van.

Eén stap, twee stappen had ze al gezet en ze vervolgde het ritme. Ze concentreerde zich op het water waarbij ze haar ogen gesloten had. Het was al een eindje verderop maar nog zichtbaar als ze haar ogen open had. Ze bracht een grote plas water de lucht in en liet het verspreiden over een grote schaal boven de Sakura. Zo groot zal genoeg zijn.. Ze liet haar kracht gaan en met een enorme plons kwam het water neer, ze voelde de regen maar alsnel verscheen de blauwe lucht weer. Ze liet zich neerzakken tegen een boom en sloot haar ogen, op deze manier kan ze rustig slapen en heeft ze het direct door als iemand haar water betreed..

Een sierlijke pas bracht de merrie haar voort. Haar golvende zwarte manen waaide mooi met de wint mee. Ze zuchte eens diep en bedacht zich wat ze kon doen als ze bij dat kleine meertje was. Ze hield van water en kon er ook goed mee over weg. Toen Morgana was geboren was haar eerste ontmoeting al met helder water. meschien kon ze wel eerst wat bewegingen doen en daarna haar krachten vergroten? Een grote zucht verliet haar neus gaten en niet snel daarna verliet het ook haaar mond. Ze sloeg zacht met haar staart op haar vlanken en genoot vervolgens van het warme weer. Aan de voven kant van haar hoor kwam een blauw licht bol te verschijn. Het was draaiende water. Ze wachte tot dat het een behoorlijke bol werdt. ze hefde kalm haar hoofd in de lucht. Niet uit boosheid natuurlijk maar om het water de lucht in te schietten. Ze zette de water bol van haar hoorn af en het vloog de lucht in. Ze keek naar boven en zag een prachtige plonsen water alle kanten op vliegen. Een grote grijns verscheen er op haar gezicht. Snel stapte ze verder en zag al een beetje in haar oog hoeken het kleine meertje verschijnen. Het duurde niet lang toen ze erg dicht bij was. Maar op dat moment trapte ze met haar hoef op een tak. Ze deinsde achter uit en zag dat het witte paard verder op haar in de gaten kreeg. Morgana proberde zich geruisloos te bewegen wat ook hoolp. ze voolgde met haar ogen precies wat het witte paard deet. Zacht naderde ze dichter bij. Want het witte paard zat met ogen dicht in het water. Ze stapte kalm naar het meertje toe en begon geruisloos te drinken. vervolgens stapte ze het water in en voelde te gelijken tijd dat ze 1 werdt met het water. Het water stroomde haar benen op naar haar buik haar schoft en vervolgens naar haar hoorn toe. Al het water werdt daar op elkaar geduiwt. Ze kon hier niks aan doen want dit hat ze altijd als ze in het water zat. Haar moeder hat dit ook altijd maar zij kon dan ook na enkele seconden helemaal in water varanderen als ze wou. Ze wou dat ook altijd zo graag kunnen. Met een rustige feluisterende stem proberde ze contact te maken met het witte paard 'Hallo, ik ben Morgana en jij bent?' Zei ze met een rustige klank in haar toon

[Ik stond op het land -fl-]

Een druppel viel in het water, dat was echter wat ze hoorde als iemand op haar water stond, ze opende haar ogen na het voelen van het bijzijn van het andere paard. Een merrie, Eenhoorn, kracht water, de info stroomde haar hoofd binnen, meer info kon ze niet vinden. Maar dit was genoeg, goed.. Dat was het laatste wat nog nar binnen schoot, ze glimlachte naar de merrie toen die in de buurt van haar was. Hallo, ik ben Morgana en jij bent? het was een standaard zin, maar ze had er niks tegen. De vriendelijke glimlach hield haar lippen omhoog gekruld. "Shikon, Aangenaam Morgana" sprak ze en hield haar hoofd een beetje schuin, niet lang en haar hoofd draaide weer terug. Ze keek naar het water dat via de merrie omhoog kroop en bij haar hoorn een bol werdt. Ze keek naar het water en liet moeiteloos een deel omhoog vliegen en langzaam bracht ze het naar de merrie toe en liet het uiteen spatten buiten de merrie. Niet als agressie of waarschuwing maar uit speelsheid. Al was ze nu al wat ouder, maar ze zou het moeiteloos nog 500 jaar volhouden, het soort wat zich hier bevond was dan ook onstervelijk wat leeftijd betreft. The Senin, dat was de groep waar ze lid van was, de merrie tegenover haar ook. Echter verstoorde de slechte groep de rust in het land; The Apocalypse. Ze mocht hun niet, doen wat ze wouden en iedereen een grote mond geven. Gelukkig was deze merrie niet zo..

Een stile warme bries vreev door haar manen heen. Ze keek vriendelijk naar de witte merrie en liet vervolgens een snelle blik over der glijden. Het leek er op dit ze geen kwaad in de zin hat. Shikon, Aangenaam Morgana hoorde ze in haar oor. Ze knikte verwelkoment. Ze dee haar hoofd wat naar beneden en haar been wat verder naar voorren. Ze knabbelde zacht aan haar been want het jeukte erg vondt ze. Dat was weer een beetje een nadeel in het leven. Je kan gestoken woorden door muggen en insecten. Maar er waren wel vele dingen wat fijn was in de wereld. Net zoals de goede groep Senin steets groter werdt. Ze deet haar hoofd weer omhoog. En zag dat Shikon moeiteloos met wat water bij haar uitspat. Ze glimglimlachte en liet haar water bol los waardoor het de lucht in ging en enkele seconde een klein regentje kwam. Ze kon veel van deze merrie leren dacht ze al meteen. Ze kende de element water nog niet goed maar wou dat wel goed kunnen. het water stroomde weer naar boven naar haar hoorn toe en werdt weer een water bol.

[inspiloos.]